ARŞİV’DEN
11 Ocak 2019
Ocak ayı genelde soğuk geçer. Kış var gücüyle tipiyle karışık Sadri Alışık… Bu günlerde öyle bir kışın içindeyiz.Kar, tüm ülkeye beyaz, bembeyaz bir palto giydirmiş durumda. Ama ne hikmetse Edirne’de kar yok. Kırklarelinde var, bizde yok.Tekirdağ’da yoğun bizde sıfıra sıfır, elde var sıfır. Keşan’da okullar bile tatil edilmiş durumdayken bizde yok, yok, yok…
Bizde ne var öyleyse;ayaz. İnsanın ağzından giren burnundan çıkan ayaz. Keşan’la aramızda sanırım 100 km. varken neden böyle olmakta; akıl alır gibi değil.
Yine de her mevsimin güzellikleri yaşanmalı. Kışın kar güzellikleri ve zorlukları elbette var. Koca Anadolu karla kaplı, bembeyaz.
Kastamonu’da çalıştığım yıllarda kar yağdığında Ilgaz’ların görüntülerine doyum olmazdı. Bursa’da Uludağ’ın uzaktan görüntüleri bile,inanılmaz tablolarla sizleri selamlardı.
Bizim Vize’de de bazı kışlar çok sert geçerdi. Kar, önce Göztepe’ ve Karakaçak Tepe’de görünür, sonra kasabaya inerdi. Gece ayazları kaplardaki suları çatır çatır dondurur, topraktan olanlar çatlardı. Biz çocuklar kendi kızaklarımızı yapar, uygun yokuşlarda kızak yolları üretir ve üşüyene kadar kayardık. Ama yetişkinler kül dökerek yolumuzu bozarlardı.
Kış böylece gelip geçer, bademler bazen erken çiçeklenir ve donarlardı.
Uzun kış gecelerinde ev içi oyunlarla yetinirdik. Kediler de ya soba altında ya ocak kenarında mır mır uyuklardı. Kaça kaç en çok oynadığımız oyunlardandı.
İşte bir kedi şiiri:
KEDİLER
Evlerde hapis kediler
Yalnız nedir söyledikleri
Okşarsınız
Bir kenara çekilirler.
Kıvrıldıkları köşede
Gene sizde gözleri
Yerinizden kalksanız
Peşinizden gelirler.
Sizken tek sahipleri
Kalabalık isterler
Belki hepsi sizin gibi
Yalnız kediler.
Behçet NECATİGİL
(Söyleriz’den )
