Mektup iki:
20.06.2004
Sevgili Ozan,
Önder’den izliyorum.Sürekli istim üstündesin. Hemen her gün, şiir ülkesinde… Sanırım ortam da gönlünüzce.
Bu yıl, Necdet Tezcan yılı mı ne?..
Önce kızınız, kızınız havalandırdı şiirlerini, ödüllerle kanatları güçlenmiş şiirlerin… Ardından babası…
Güz Üşümeleri…
Ne güzel baskı öyle o… Pervaz yayınları arasında hem de… M. Mahzun Doğan yerine yerleştirmiş şiirlerinizi. Ben de yürekten kutluyorum. Istıranca havası,Edirne soluğu kattın evime, sağolasın, kafana yüreğine sağlık…
İşte şiirler, derken , bir de canlı şiir katılmaz mıaileye… Ozan’a sağlıklı, mutlu ozanca bir yaşam diler, ana babayı, dedeyi anneanneyi kutlarım.
Mutluluğunuzun sürekli olmasını dilerim.
Hiç boşuna, üşümekten , sözetme ozancan, şiir sıcağıyla kuşatılmışsın sen… Ne güz, ne kış üşütebilir seni…
Yaşamın hep böyle güzel, başarıların sürekli olsun.
Dostlukla selamlar, sevgiler…
Mehmet BAŞARAN
Sevgili Başaran’a adadığım şiirimi de eklemen edemiyorum:
ACILARIN HARMAN YERİNDE
Acıların
Harman yerinde
Bir Başaran yalnızlık
Hüznü harmanlar
Yürek yürek
Çaresizlik hasadından
Önce kızı sonra eşi
Uğurlandı
Sevgi sonsuzluğuna
Alkışlarla alkışlarsız
Bir Başaran kaldı
Tek başına Mehmet
Kedisiyle direnen
Başaranlarsız
Saçları
Köy rüzgarlı
Kepirtepe esintili alnı
Avutmaz artık onu
Ne “Giz Kokan Suskunluk”
Ne “Meşe Seli”
Buluşsa da
Kaynarca Deresiyle
Orpheus’ün Liri
Direnir acılı Başaran’ın
Ceylan köy’lü yüreği
Acıların harman yerinde
Bir Başaran yalnızlık
Necdet TEZCAN
