Çocuğumuz bizim aynamızdır. Biz ne yaparsak, onlarda aynısını taklit eder. Ona baktığımızda kendimizi görürüz. Çocukların ilk sosyal çevresi ve sosyal deneyimlerini kazanmaya başladığı yer aileleridir. Dolayısıyla çocuğunuz sizin doğru olduğunu kabul ettiğiniz şeyi doğru, yanlış olduğunu kabul ettiğiniz şeyinde yanlış olduğunu öğrenecektir. Sizin davranışlarınızı, konuşmalarınızı, alışkanlıklarınızı, hareketlerinizi hatta yürümenizden, yemek yemenize kadar her şeyinizi gözlem yoluyla taklit edecektir.
Genellikle ebeveynler çocuklarının herhangi bir olumsuz davranışını gördüğünde bu olumsuzluğu çocukta ararlar.Çocuğunuzda gördüğünüz şeylerden hoşnut değilseniz önce kendinizi sorgulamanız gerekiyor. Çocukta görülen olumsuzlukta çocuk sorumlu tutulmamalıdır. Çünkü iyi bir gözlemci olan çocuklar olumlu-olumsuz, çevresinde izlediği tüm davranışları taklit eder ve bu taklit ettiklerini oyunlarında kullanır ve yansıtırlar. Eğer annenin ya da babanın birisine yalan söylediğini gözlemlemiş ise yalanı öğrenebilir; ebeveynleri inatçılık, ön yargı vb. yaklaşıma sahip ise çocukta bunu yaklaşımı zamanla keşfederek aynı tutum ve yaklaşım ile hareket edecektir. Çocuk tadını merak ettiği bir yiyeceğe yönelirken annenin de aynı şekilde kendisine uzatılan bir yiyeceğe karşı, ”Ben onu sevmem.” Dediğinde aynı şekilde annede ki ön yargı çocukta yeni tatlara karşı ön yargı duygusunu geliştirmiş olur. Bununla birlikte baba eğer yüksek sesle konuşuyor ise çocukta zamanla yüksek sesle konuşacaktır. Evde uygulanan şiddet ya da ebeveynin kötü sözler kullanması yine çocuk için olumsuz bir davranışı taklit ederek ebeveyni gibi davranmasına sebep olacaktır. Söylediğiniz ve yaptığınız her şey çocuğunuzu etkileyecektir; bu yüzden davranışlarınıza da, sözlerinize de dikkat etmelisiniz. Evde elinde devamlı telefon olan bir baba ya da sürekli televizyon izleyen bir anne varsa, evde izlenmese bile devamlı televizyon açıksa çocukların bu davranışları benimsemesi kaçınılmaz olacaktır. Siz elinizde telefon sosyal medyada gezinirken çocuğunuzda kitap okumasını beklemek gerçekçi bir hedef olmayacaktır. Sizde davranışlarınızla çocuğa model olmalısınız. Telefonu bir kenara bırakıp elinize kitap almalısınız.
Sonuç olarak çocuklarımızı iyi yetiştirmek istiyorsak önce kendimizi iyi yetiştirmeliyiz. İyi davranış modelleri edinmeli ve bunları hayatımızda uygulamalıyız. Ancak o zaman çocuklarımız da bizim gibi davranacak ve doğru alışkanlıklara sahip olacaklardır. Bu şekilde onlara müdahale etmemize ve çok fazla karışmamıza gerek olmayacaktır.
