Galiba kış, kışlığını bildi bu yıl da. Fazla yağış olmadı ama sıcaklıklar haylı aşağılarda seyretti. Hele geceler , eksilerle sabahladı. Yağış olmadığı için buzlanma da olmadı. Bu da iyi bence. Tunca, Meriç, Arda’da önceki kışlarda donardı. Bu yıl o da olmadı sanıyorum.
Siyasetin başkentinde ise kör döğüşü sürmekte. Partı başkanları biribirlerine laf yetiştirmekten başka neler yapıyor? Belli değil.Laf salatasına dönen esintiler, zaman zaman fırtınaya dönüşmekte, sonuç olarak da yer yerinden oynamakta.
Parlamentonun zaman zaman ringe dönüştüğünü görmek de şaşırtıyor insanı.
Seçimler yaklaşınca, bir çok anı sanı duyulmamış partiler bile, seçimi kazanacaklarından, tek başına iktidar olacaklarından söz edebiliyor. İnsan gülsün mü, ağlasın mı?. Tek kişilik ya da yüzde birlik-ikilik oy alabilen partiler bile barajı geçeceklerinden söz edebilmekte.
Kış bile kendi yasalarına, ilke ve olanaklarına göre geçiştirilirken “Lafla peynir gemisi yürümez.” , “Taşıma suyla değirmen dönmez.” özdeyişlerini anımsatıyor bu söylemler. Tek başına parti kurup başbakanlığa bile soyunanları bile duymuşluğumu var. Eskilerce kullanılan bir özdeyiş daha vardı. Son söylemler onu da gündeme getirdi: “Atma şaban atma, din kardeşiyiz.
Aday adayları da ortaya çıkacak günü gelince.. Bu herkesin hakkı elbet. Ama bu seçimle olmalı… Seçimle olsa ne olacak? Öte yandan da. Parti temsilcilere nasıl seçilmekte, ortadayken. Daha açıkçası adamını bulanların elinde her şey. Tek kişilik yönetimler ve onların seçtikleri… Yanılamazlar, yanıltılamazlar mı? Bence herkes baş vurmalı ama en uygun olan seçilmeli. En önemlisi de bu iş, para gücüne dayanmamalı.
Benim bir arkadaşım var. Yandaşı olduğumuz partide “parti içi demokrasi” konusunu dillendirir ve kıyasıya da eleştirir. Ben de tepki gösteririm. Bir de ötekilere baksana derim. Her zaman söylediği şu olur: Ötekiler beni ilgilendirmez. Haksız mı yani? Bence sapına kadar haklı. Çünkü en demokrat benim oy verdiğim parti olmalı. Baraj da dengesizliklere yol açmakta. Benim oy; verdiğim partiye yaramıyor, Hiç benimsemediğim bir başka partiye kazanç sağlıyor.
Adalet mi bu? Resmen haksızlık ve seçmene saygısızlık.
Bence, hak eden aday olmalı ve seçilmelidir. O koltukları doldurup hakkını veremeyen birinin orda bir parmaktan başka ne işi var?
Cevdet Sunay’ın Cumhurbaşkanlığı dönemini anımsadım birden. O zamanlar senatörlerimiz de vardı. Meclisten geçenleri onlar da sözüm ona gözden geçirirlerdi. O zaman ki yasalara göre Cumhurbaşkanı’nın senatör seçiminde beş kontenjanı vardı. TÖB-DER ya da TÖS zamanı. Fakir Baykurt.en önde. Bir şey istediler Cumhurbaşkanı’ndan. Seçtiklerinin arasında bir de öğretmen olamaz mıydı?
Sayın Sunay’ın yanıtı: Ben oturaklı adam isterim… Bu yaklaşım uzun süre eleştirilmiş ve karikatürlere konu olmuştu.
Siyaset; işin içine ülke çıkarları girince bütünleşmeli. Ülkeyi çağdaş düzeye getirmenin yolları aranmalıdır. Teokratik arayışlar nerede olursa olsun, bu devirde çok tehlikelidir, kanımca. İşte Tunus, Mısır ve öteki Arap ülkeleri. Korku imparatorlukları, baskı rejimleri ne denli yaşarsa yaşasın, sonu bellidir Çünkü, halklar özgür ve bağımsız olmayı sever.Korku içinde yaşamak hilkat garibesine benzer. İyi bir benzetme olmadı ama, ne demek istediğimi siz anladınız!...
KAR-KIŞ
Kar yağmış gibi
Kar beyazı ortalık
Elini eteğini çekti
Toprağın iliklerinden
Son kuraklık
Uzun bir beklenti gibi
İsen yalınayak
İğneler inceden inciden
Kış kuraklık
Oralarda birileri
İki göz oda
Üfler durur sobasını
Kar kış bacada
Karbon monoksit
Kar-kış
Çocuklara kartopu
Sade dondurma
N.T
