“Pastırma yazı” denilen günler pastırmalar kurumuş olsa bile uzadıkça kısalmakta. Kasım bile çıkmış olsa da havalar akranlarının epey üstünde. Gözlem sonuçları da böyle.
Arada bir yağmur yağsa, gök gürlese de güneş gülümsemesini ve sırtımızı ısıtmasını beceriyor. Ancak yaprakların sararması ve bir rüzgarın peşinden sürüklenmesi her şeye rağmen yaşanır durumda. Hazanla hüzün karışımı rüzgarlar çiçeklere rağmen insanı yalnızlığa sürüklemekte hayli başarılı.
Gece yağmura ve gök gürültülerine rağmen bu sabah pırıl pırıl ve mas mavi bir gökyüzü. Güneş yine sırtımızda.
Bu son sıcaklara “bahar sıcakları” da emek olası Son zamanlarda bu yakıştırmayı pek duymaz oldum. Sokak ağzı bu konuda ne der, bilmiyorum.Jargoncu da böyle söyleyebilse ne güzel demeyi düşlüyorum.
Güya patlıcan sergilere yada pazara düşünce, kafayı üşütenlerin rahatsızlıkları daha çok artarmış.Oysa şimdilerde her mevsim tezgahta.
Bilirsiniz eskiden her köyün, her mahallenin bir delisi vardı. Çocukken böyle aşırıya kaçan anormal davranışlarıyla dikkati çeken biri için bir normale sormuştum. “Patlıcan çıktı ya!… ya da patlıcan sıcakları başladı ya!... keçileri iyice kaçırmış!” dedi. Şaşırmıştım. Çünkü o kişi çoban değildi ve keçileri de yoktu.
Çocuk aklı işte…
Bazen yaşam, gerçek değilmiş gibi geliyor bana. Peki, ya neymiş diye sorarım kendime. Ve en güzel özetlemesi aklıma yatardı. “Bir varmış, bir yokmuş!...” Yani masal, yani boş, yani akıl sır ermez bir kavram.
Derinlemesine düşünürsek çıplak gerçeğin bu olduğunu içimize sindirmesek bile, benimseriz.
Milyarlarca canlı gelmiş, gitmiş. Şimdi nerdeler. Bence en gerçekçi yanıt geldikleri yere döndüler. Yani hiçbir yerdeler. Yalnızca ve tek gerçek yoklar, hem de sonsuza değin. Hurafeciler , yobazlar beyni sulananlar ne denli safsata uydursalar da hepsi nafile, hem de file file…
Dünya’da aklımın ermediği bir canlı. Diğer gezegenler ve yıldızlar öyle. Uzay denen uçsuz bucaksız boşluk gerçek bile olsa akıl sır erecek gibi değil. Ve neden var? Nasıl bir varoluş bu.
Sonra… sonra ne işimiz vardı dünyada. Neden geldik? Nereye gideceğiz. Gelmeseydik olmaz mıydı? Şeytana ve tüm kötülüklere güç yetmiyor da onun için mi var oldukları sanıldı. Yani zararlı mikroplar şeytan, yararlılar melek gibi düşünülse daha akılcı olmaz mı? Bir de “Cahiliye dönemi” Varmış. Yani o dönemde inançlar yok muydu?
Behçet Necatigil iki parantezin içine sığdırmıştı koca ömrü. C. Sıtkı Tarancı yaşamanın cazibesini şu dize de özetlemişti :…”Her mihnetin kabulüm/Yeter ki gün eksilmesin penceremden..”
Yani yaşamak az da, çok da olsa her şeyden daha tatlı , önemli ve güzel.
Bir de şöyle düşünelim: Canlılar(insanlar) ölümsüz olsaydı nasıl bir dünya olurdu? Baraja çok su gelince ne yapar? Taşar Canlılar da öyle gibi olurdu. Ya da dünya taşardı da denilebilir. Bu da sanırım dünyanın sonu olurdu.
Bu denli derin düşünmeye gerek var mı? O da ayrı bir konu. Ancak bir çok insanın aklından geçer, bunlar. İçten içe, sessizce. Uykular bile kaçabilir. Yine bizden önceki kuşakların dillendirdiği şu dörtlüğü unutamıyorum:
“Ayağını sıcak tut/Başını serin/ Bir iş bul kendine/Düşünme derin”
Davranış bilimleri de bu konuya değinir. “Hobisi(meşguliyeti) olmayanın fobisi(asılsız korkuları) olur.
Ve son söz: Düşün düşün çoktur işin!..”
--------------------------------
Ben böyle saçma sapan şeylerle aklımı yorarken dün akşamüstü başlayan felâket habercisi bir yağmur başladı. Ama ne yağmur, ne yağmur. Edirne belki de bu kadarını görmemiş… Düşünün Km. kareye 130 kg. dökmüş
Alt yapı bile şaşkın. Özellikle alt katları su başmış. Bir çok yol ve cadde geçilemez olmuş. Elektrikler yok, doğal gaz çalışmıyor.
Bir de can kaybımız var üstelik..
Yıllar önce önemli biri demiş. “İstanbul’yangınlar, Edirne’yi sular bitirecek.”,
Ancak bir başka düşünür de:”Her şey biter, Edirne bitmez.” Diyor.
Böyle felaketler Kentimizden yurdumuzdan uzak dursun, dileğiyle…
Alınan önlemler yüzünden artık bu tür can sıkıcı olaylar olmaz oldu. Ne mutlu Edirnemize. O nehirlerin kıyılarında hala çalışmalar devam etmekte. Hayırlısı olsun. Emeği geçenlere “kolay gelsin”demek istiyorum…
